function remove_noindex() { if ( is_single() && get_post_type() == 'post' ) { echo ''; } } add_action( 'wp_head', 'remove_noindex' );

COTOPAXI

Wulkan Cotopaxi to narodowy symbol Ekwadoru. Symetryczny, pokryty czapą wiecznego śniegu stożek wznosi się na wysokość 5897 m n.p.m.

Wulkan Cotopaxi i Laguna Quilotoa

Zapraszamy do poznania największych atrakcji Ekwadoru położonych w pobliżu Quito. Cotopaxi jest jednym z najbardziej znanych andyjskich wulkanów, jego majestatyczny, symetryczny stożek pokryty śniegiem jest widoczny z Quito. Quilotoa to kolejny ekwadorski wulkan. Wypełniające kalderę malownicze jezioro powstało w czasie ostatniej silnej erupcji wulkanu, która miała miejsce około 1280 r. n.e. Od tamtej pory wulkan jest uśpiony, a piękne jezioro z zielonkawą wodą przyciąga wielu turystów.

Wulkan Cotopaxi

Ta niezwykle malownicza góra jest symbolem Ekwadoru i została umieszczona nawet w herbie tego państwa. Położony jest około 50 km na południe od Quito, jego wierzchołek znajduje się na wysokości 5897 m n.p.m. Cotopaxi jest aktywnym stratowulkanem, od 1738 roku wybuchł przeszło 50 razy. Ostatnia erupcja miała miejsce w 2015 i 2016 roku, w niektórych miejscach do dziś stoją znaki drogowe ograniczające prędkość ze względu na pyły. Liczne gwałtowne erupcje, niszczące pobliskie miasteczka, ukształtowały też krajobraz okolic wulkanu. Nieco bardziej oddalone od wierzchołka tereny są dobrymi terenami rolniczymi, korzystne warunki pozwalają na przykład na uprawę ziemniaków na wysokości ponad 3000 m n.p.m. Krajobraz okolic Cotopaxi bardziej przypomina alpejskie, zielone łąki niż surowe andyjskie krajobrazy.

Szczególnie malowniczy jest wjazd do Parku Narodowego Cotopaxi przez północną bramę. Jest to mniej popularne wejście, mimo że położone bliżej Quito. Niestety droga jest utwardzona polnymi kamieniami, więc mocno wyboista. Ponadto w tej okolicy znajduje się wiele pól uprawnych, rolnicy traktorami robią głębokie koleiny, w związku z czym przejazd jest możliwy jedynie SUV-em, a najlepiej terenowym autem. Widoki z pewnością nagradzają trudy i czas poświęcony na dojazd. Położone nieco niżej rolnicze tereny z łąkami i polami ziemniaków przechodzą w surowy krajobraz wulkaniczny, ukształtowany przez niedawne erupcje.

Wulkan Cotopaxi o wysokości 5897 m jest drugim najwyższym aktywnym wulkanem na świecie. Jako ciekawostkę można podać fakt, że jest to najwyższe miejsce na Ziemi, licząc od jej środka, dzięki położeniu blisko równika szczyt Cotopaxi leży ponad 2 000 m wyżej niż Mt Everest. W tym miejscu bardzo wyraźnie widać efekty globalnego ocieplenia. Lodowiec na wulkanie mocno się skurczył, wystarczy porównać aktualne zdjęcia z licznymi obrazami czy rysunkami wulkanu sprzed lat, choćby z herbem Ekwadoru. Lodowiec na Cotopaxi, jednym z najlepiej zbadanych wulkanów, stracił 40-45 procent swojej masy w latach 1976–2006 i cofnął się o 50 procent. Naukowcy szacują, że za następne 20 lat lodowiec zniknie całkowicie. Lodowce andyjskie są szczególnie wrażliwe na zmieniające się warunki klimatyczne, ponieważ z uwagi na temperatury i nasłonecznienie są stale bliskie warunkom powodującym topnienie. Niekorzystny wpływ wywiera też El Niño, powodując wzrost temperatury i spadek opadów w tropikalnych Andach. W ostatnich dekadach obserwuje się nasilenie tego zjawiska. Badania lodowców w Andach pokazują, że cofanie się lodowców przyspiesza w latach El Niño i spowalnia, a nawet na krótko odwraca, w latach La Niña, które przynoszą niższe temperatury i podwyższoną wilgotność.

Na zboczu wulkanu, na wysokości 4900 m n.p.m. znajduje się schronisko, będące dogodnym punktem do podjęcia wspinaczki na szczyt. Wyprawa na szczyt zaczyna się zwykle około godziny 1 w nocy, na szczyt wspinacze docierają zwykle o wschodzie słońca około 6 rano. Wtedy panują tu zwykle najlepsze warunki, nie ma chmur i widoczność jest najlepsza. Wspinaczka odbywa się w warunkach zimowych, wymaga aklimatyzacji, odpowiedniego ekwipunku oraz wynajęcia przewodnika. Pominięcie tego ostatniego punktu jest możliwe dla doświadczonych wspinaczy, ale trzeba uzyskać specjalną zgodę od dyrekcji Parku Cotopaxi.

Sincholagua

Wulkan Sincholagua ma wysokość 4 899 m, ostry szczyt pokryty był wiecznym lodem. Kilkadziesiąt lat temu lodowiec zniknął, na szczycie występują okresowe opady śniegu, ale nie tworzy on całorocznej pokrywy.

Antisana

Antisana to duży, pokryty lodowcem stratowulkan o wysokości 5753m. Wulkan ma strategiczne znaczenie dla Ekwadoru, ponieważ lodowiec zasila w wodę stolicę kraju Quito. Dlatego długość i masa lodowca jest mierzona systematycznie, wiadomo, że w ciągu ostatnich 50 lat stracił co najmniej 36 procent swojej masy.

Informacje praktyczne

Cotopaxi leży około 50 km na południe od Quito, można tu przyjechać na jednodniową wycieczkę. Proponujemy jednak zarezerwować nocleg w pobliżu Cotopaxi, poranne widoki z pewnością zrekompensują cenę i niedogodności lokalizacji. Obie atrakcje można zobaczyć jednego dnia, wymaga to jednak długiej jazdy. Na szczęście drogi w Ekwadorze są jednymi z najlepszych w Ameryce południowej, autostrady wytrzymują nawet porównanie z drogami europejskimi. Biegnąca na południe Panamericana oraz obwodnice Quito mają standard autostrad, często z 3-4 pasami. Są jednak przystosowane do mniejszych prędkości, ograniczenia do 90-110 km/h są respektowane z uwagi na liczne radary, szczególnie wokół Quito. Radary nie są dekoracją, wypożyczając samochód część kaucji zostanie nam zwrócona dopiero po kilku tygodniach, jeśli do wypożyczalni nie dotrze żaden mandat.

Na teren Parku Cotopaxi polecamy wjazd północną bramą (ingreso norte), ze względu na widoki. Droga jest gorszej jakości, brukowana i miejscami rozjeżdżona przez maszyny rolnicze, przejazd samochodem osobowym jest ryzykowny, w czasie opadów może być niemożliwy. Na bramie wjazdowej należy się zatrzymać i zarejestrować wjazd na teren parku. Dalej drogi są szutrowe i wygodne, można podjechać do parkingu na wysokości 4700 w pobliżu schroniska (zwanego po prostu Refugio), podejście ostatniego odcinka trwa dość długo ze względu na rozrzedzone powietrze na tej wysokości. Możliwy jest wyjazd przez główną, zachodnią bramę parku, ta droga jest lepsza i na sporym odcinku asfaltowa.

Droga E30 biegnąca od Panamericany w kierunku Quilotoa nie jest autostradą, ale dobrą i niezatłoczoną drogą asfaltową. Należy jechać odcinkiem Latacunga, omijając miasto, do Zumbagua, stamtąd do Quilotoa. Tą samą drogą należy wrócić, nie można objechać wulkanu od północy, przynajmniej w sensownym czasie i nieprzystosowanym do jazdy terenowej samochodem.

Laguna Quilotoa

Quilotoa jest uśpionym wulkanem. Szczyt ma wysokość 3914 m, krater o średnicy 3 km ma strome ściany wewnętrzne wznoszące się 400 m ponad poziom jeziora, głębokiego na około 250 metrów. Widok jest piękny, a bazę i zaplecze turystyczne zapewnia dynamicznie rozwijające się miasteczko.

Najlepsze widoki na jezioro są z krawędzi kaldery. Można także zejść na dół, zajmuje to około pół godziny. Powrót jest zdecydowanie dłuższy i wymagający, przede wszystkim ze względu na wysokość nad poziomem morza. Nad jeziorem znajduje się nieduża plaża oraz wypożyczalnia łódek, którymi można popływać po lagunie.

Rozpuszczone w wodzie minerały nadają jej zielonkawy kolor, kontrastujący z trawertynem, znajdującym się nad linią brzegową. Jak w wielu jeziorach wulkanicznych, woda Quilotoa jest nasycona dwutlenkiem węgla. Jego poziom jest stale monitorowany przez naukowców, obecnie nie jest uważany za zagrażający ludziom.

Okolice Quilatoa są bardzo malownicze, łagodne doliny poprzecinane są polami uprawnymi. Efektem ubocznym wzrostu populacji i poszukiwania miejsc pod nowe uprawy jest wycięcie górskich lasów. Dziś większy zadrzewiony obszar jest rzadkim widokiem w tych okolicach, podobnie jak większe obszary naturalnych, andyjskich traw.

Okolice Quilotoa

Charakterystycznym elementem krajobrazu okolic wulkanu Quilatoa są głębokie jary przecinające doliny oraz liczne małe pola, zajmujące każdy nadający się pod uprawę kawałek ziemi. Krajobrazy tych okolic należą do najlepszych w Ekwadorze.

error: Content is protected !!