Borobudur i Prambanan

Położone w  centralnej części indonezyjskiej wyspy Jawa te  imponujące świątynie są jedną z największych atrakcji Azji Południowo-Wschodniej. Borobudur (jaw. Candhi Barabudhur) to zajmująca duże wzgórze świątynia buddyjska, Prambanan  jest natomiast rozległym zespołem świątyń hinduistycznych. Budowle pochodzą z  VIII i IX w.n.e. kiedy Jawa była podzielona na rywalizujące królestwa, których wladcy wyznawali jedną z tych dwóch wielkich religii.

Świątynia Barabudhur stoi na wzgórzu rozciągającym się w kierunku wschód-zachód. Świątynia ta została zbudowana z 47 500 m3  bloków kamiennych, które zostały starannie ułożone bez żadnego spoiwa. Barabudhur ma formę wielopoziomowej piramidy ze schodami wznoszącymi się ze wszystkich czterech stron, Doskonały stan zachowania świątynia zawdzięcza temu, że po erupcji pobliskiego wulkanu Merapi w 950 roku została na setki lat pokryta grubą warstwą popiołu i zapomniana. Ponownie została „odkryta” przez brytyjskich podróżników w XVIII wieku.

Świątynia Borobudur symbolizuje trzy poziomy ludzkiego życia, reliefy przedstawiają legendy i opowieści o zasadach Buddyzmu. Pierwszy poziom świątyni nazywany jest Kamadhatu, symbolizuje życie w śmiertelnym świecie, który wciąż jest pełen pożądania. U stóp świątyni znajduje się 160 paneli reliefowych z Karmawibangga. Dolna ściana jest ozdobiona płaskorzeźbami Jatakamala, historiami życia Jataki i Avadany, którzy osiągnęli stan Bodhisattwa z powodu ich dobrego zachowania w poprzednich wcieleniach. Inne części Księgi Jatakamali zdobią górną i dolną część ogrodzenia poziomu I i II. Ściany świątyni na poziomie II są ozdobione płaskorzeźbami z Księgi Gandawyuha. 

Dach świątyni składa się z 3 poziomów zwanych Arupadhatu, co oznacza świat bez formy. Na tym poziomie życia ludzie zostali uwolnieni od pożądania. Dach świątyni to trzy poziomy z ze stupami zawierającymi posągi Buddy (nie we wszystkich stupach zachowały się). W okręgu na poziomie I znajdują się 32 stupy, na drugim poziomie znajdują się 24 stupy z otworami w kształcie rombu. Każdy element jest pełen symboliki, zwykły otwór w kształcie rombu symbolizuje pożądanie, które wciąż trwa. Na poziomie III znajduje się 16 stup z dekoracyjnymi otworami w kwadratowych, poziomych bokach płaskich i pionowych pionowo. Tam stupy mają kwadratowe otwory symbolizujące żądzę, która zniknęła. Zwieńczenie dachu jest bardzo dużą stupą.

Informacje praktyczne

Świątynie położone są w centralnej części Jawy w pobliżu miasta Jogyakarta. Nocleg w tym mieście jest najwygodniejszy, Prambanan leży w odległości około 17 km od Jogya. Najwygodniej jest po prostu wykupić wycieczkę, dużo biur podróży oraz większość lepszych hoteli w okolicy oferuje taką usługę. Nie jest to najtańszy sposób, ale ceny na Jawie są dość umiarkowane i warto przynajmniej rozważyć taką alternatywę. Bilety do świątyń są dość drogie,  cena pojedynczego biletu do jednej świątyni to około 100 PLN. Jak w wielu miejscach w Indonezji, inne ceny obowiązują cudzoziemców, Indonezyjczycy płacą znacznie niższe stawki, więc w weekendy należy liczyć się z dużą ilością zwiedzających . Istnieje możliwość kupienia kilku wariantów biletu, obejmujących kilka świątyń, szczegóły https://www.yogya-backpacker.com/the-entrance-fee-of-the-sights-attractions-in-and-around-yogyakarta-jogja/.

Alternatywnym sposobem dotarcia do świątyń jest wycieczka z miasta Surakarta, zwanego popularnie Solo. Dojazd trwa dłużej, ale Solo jest tradycyjnym jawajskim miastem, z fabrykami batiku, mnóstwem sklepów, przyjazną dla turystów atmosferą. Dojazd do Prambanan trwa około 1,5 godziny, do Borobudur 2,5h. Odległości nie są duże, poruszamy się w promieniu poniżej 100 km, ale górskie drogi są kręte a główne trasy zatłoczone. Z Solo łatwiej jest też dotrzeć do Candi Sukuh, położonej około 40 km od miasta, ale w przeciwną stronę niż Borobudur. Zbocza i okolica Gunung Lawu to tereny uprawy herbaty, można przy okazji zwiedzić plantację i podziwiać krajobraz. W okolicy znajdziemy też mniejsze świątynie Hindu, warta odwiedzenia jest Candi  Ceto (Cetho). Pobliski wodospad  Jumog jest popularnym miejscem na piknik, przyciąga tłumy mieszkańców środkowej Jawy, a biali turyści (Bule) są zawsze dodatkową atrakcją.

Prambanan

Prambanan jest kompleksem hinduistycznych świątyń, pochodzących z VIII/IX w.n.e. Zespół świątyń był poświęcony był Trimutri, hinduistycznej trójcy bogów: stwórcy Brahmie, opiekunowi Wishnu i niszczycielowi Śiwie. Świątynie zostały opuszczone około 930 roku, a w XVI wieku uległy poważnemu zniszczeniu wskutek trzęsienia ziemii. Zostały zapomniane aż do ponownego odkrycia i upowszechnienia wiedzy o nich podczas krótkiej brytyjskiej okupacji w roku 1811. 

Budowle doceniono dopiero w początkach XX wieku, kiedy Holendrzy, których kolonią była Indonezja (Indie Wschodnie) rozpoczęli rekonstrukcję świątyń. Wcześniej budowle były źródłem rzeźb ogrodowych, a okoliczni mieszkańcy tworzyli legendy mające wyjaśnić ich ponadnaturalne pochodzenie. 

Świątynie są pięknie udekorowane reliefami przedstawiającymi Krisnayanę. Krisnayana jest historią boskiego wcielenia Kryszny, przedstawiają sceny z dzieciństwa i młodości oraz dorosłego życia wojownika i nauczyciela.

Candi Sukuh

Rejon środkowej Jawy przez kilkaset lat był podzielony pomiędzy małe królestwa, których władcy wyznawali hinduizm lub buddyzm. Dlatego w rejonie tym zachowało się wiele ciekawych świątyń. Jedną z najciekawszych jest tajemnicza  Candi Sukuh, która wyglądem przypomina… piramidę z Ameryki Środkowej.

Candi Sukuh jest położona na wysokości  910 m n.p.m. na zboczu wulkanu Gunung Lawu. Kompleks zajmuje powierzchnię 5500 m2 i składa się z trzech tarasów. Centralną częścią jest piramida, do złudzenia przypominająca kształtem piramidy Majów. Podobieństwo tłumaczone jest faktem, że świątynia powstała pod koniec XV wieku, w okresie, kiedy słabły wpływy hinduizmu na Jawie. Dlatego odstąpiono od ścisłych zasad, według których powstawały świątynie hinduistyczne. Prawdopodobnie zanikający hinduizm ożywił lokalne tradycje i elementy kulturowe sięgające czasów prehistorycznych. Świadczy o tym właśnie forma świątyni, mająca podobieństwa w budynkach sakralnych sprzed nastania hinduizmu.

Według ekspertów, świątynia została zbudowana w celu załamania światła, co ma na celu odpędzenie złych mocy. Teoria ta opiera się na płaskorzeźbach zawierających opowieści z mitologii, takich jak Sudamala i Garudheya, oraz na żółwiach i rzeźbach Garudy znalezionych w Candi Sukuh. Płaskorzeźby także mocno odbiegają stylem od typowych rzeźb ze świątyń Hindu.

Wyżynny krajobraz tej części Jawy zdominowany jest przez plantacje herbaty.

Keraton Ratu Boko

Kolejnym ciekawym miejscem jest Ratu Boko, położony około 3 km od Prambanan. Są to pozostałości kompleksu pałacowego należącego do władców Królestwa Mataram,  którzy zbudowali także świątynie Prambanan. Pozostałości wskazują na rezydencjalny charakter kompleksu, a resztki murów i fosy także na właściwości obronne tego miejsca. Pałac był użytkowany w VIII i IX wieku, jego historia oraz przeznaczenie poszczególnych obiektów są ciągle przedmiotem różnych teorii i naukowych dyskusji.

Na terenie kompleksu znajdują się charakterystyczne, wykute w skale baseny. Niektórzy badacze uważają je za pozostałość dzielnicy zamieszkanej przez kobiety z królewskiego haremu, prawdopodobne jest także ceremonialne i religijne przeznaczenie basenów. Znalezione na terenie pałacu rzeźby nawiązują do obydwu religii, hinduizmu i buddyzmu, co może świadczyć o ich pokojowym współistnieniu.

error: Content is protected !!